Yaqhot

Iedereen die de afgelopen vijftig jaar in Teheran woonde, weet wie Yaqhot is. Vijftig jaar lang was zij elke dag te vinden op het Ferdrossiplein, in haar rode jurk en met een rode bloem in haar hand. Nu weet niemand waar ze is. Iedereen kende het verhaal van Yaqhot: Zij was verliefd op een man en had met hem afgesproken op het plein. Zij zou een rode jurk dragen en een rode bloem bij zich hebben. Haar geliefde kwam niet. Er werd gezegd dat hij onderweg een ongeluk had gekregen, maar zeker weten deed niemand het. Yaqhot kwam elke dag opnieuw naar het plein, in haar rode jurk en met een rode bloem in haar hand. Kinderen plaagden haar en jonggeliefden gaven haar geld om hun liefde te beschermen. Na de revolutie mocht zij niet meer zonder hoofddoek rondlopen. Soms gebruikte zij een rode lap als hoofddoek, maar vaak liep zij met onbedekt hoofd op het plein. Zo’n dertig jaar geleden maakte Fereshte, een Iraanse zangeres, een liedje over Yaqhot: ‘In een stad waar jij niet bent, zijn alle straten leeg en is alles schijn’. Ongeveer vier jaar gelden heeft Fereshte dit liedje weer gezongen. Op Youtube kun je het liedje horen, en de beelden van Yaqhot zien. Ook kun je haar antwoord horen op de vraag van een journalist of ze verliefd is. Zij zegt: ‘Natuurlijk niet, ik ben toch geen jong meisje meer.



Ik denk dat haar lot hetzelfde is als het lot van zovele dak- en thuislozen: ergens dood aangetroffen worden, een paar maanden in een koelkast van een ziekenhuis liggen en dan anoniem begraven worden. Nu blijven maar twee vragen over: Hoe kan een plein zonder haar het symbool van de liefde blijven? Aan wie moeten nieuwe geliefden geld te geven om hun liefde te beschermen?