goed nieuws

Lezing Kader Abdolah in Bellingwolde
Op dinsdag 27-10-2009

Kader Abdolah had “ goed nieuws” voor mensen uit Bellingwolde. “ In Nederland wonen 1 miljoen moslims en die zullen nooit terug gaan naar hun eigen land”.
Volgens hem heeft elke land zijn eigen Jodendom, Christendom en Islam. De Islam in Iran is anders dan de Islam in Somalië. Het Christendom in Nederland is ook anders dan dat in Rome. Hij denkt dat de Islam in Nederland in de loop der jaren een Polderislam zal worden. De Polderislam begint met het lezen en discussieren over de Koran. Voor hem begon het met de vertaling van het boek van zijn vader dat in de bibliotheek van het huis van de moskee lag. Hij had nooit geweten dat het boek van zijn vader in de bibliotheek lag. Hij moest eerst ver reizen om er achter te komen wie zijn vader werkelijk was, waar zijn vaderland was en wat de Koran precies inhield.
Kader Abdollah zegt: “er zijn drie belangrijke boeken in de geschiedenis van de mensheid. Het Oude testament, het Nieuwe testament en de Koran. Wie ver wil reizen moet die drie boeken meenemen”. Volgens hem is de Koran het mooiste. “Mohammad heeft de mooiste stukken van de Bijbel in de Koran overgenomen”. Zijn verzoek aan de mensen in de zaal was: ” lees alstublieft de Koran en geef uw mening erover”. De discussies die daarna komen kunnen ons op weg helpen naar een betere samenleving. Het proces om te komen tot een Polderislam kost tijd aldus Kader Abdollah.
Voor mij als landgenoot was het interessant om zo ’n lezing mee te maken. Alles kwam weer in mij naar boven: Iran in de tijd van Sjah, Iran in de tijd van Komeini, zijn wens om de beste Perzische schrijver te worden, zijn en mijn vlucht, alles opnieuw beginnen, doorzetten.
De lezing duurde 2 uur. Toen ik thuis kwam was het 11 uur ’s avonds. Mijn vrouw lag al te slapen. Ik pakte zijn vertaling van de Koran en begon te lezen.
in de naam van Allah
hij is lief
hij geeft
hij vergeeft
Opeens kwam mijn vrouw naar beneden en zei: ´wat doe jij?” Ik zei: “ik ben de Koran aan het lezen”. Zij zei:” jij hebt het toch al zo vaak in Iran gelezen”. Ik zei: “ja maar ik wil graag weten wat hij met het boek van mijn vader heeft gedaan. Want die is zeker anders dan die van zijn vader.