over mij

Op 5 december 1967 werd ik geboren in Isfahan, in een kamer die later mijn kamer werd. Mijn vader heeft het hele proces van verwekking tot en met de bevalling zelf gedaan, iets waarop hij altijd trots is gebleven.

Ik had een moeilijke jeugd. Na de revolutie en zeven jaar oorlog ging ik een studie doen die niet deugde in de ogen van Iraanse regering en in de ogen van mijn vader. Mijn vader wilde graag dat ik net als hij arts zou worden, wat ik absoluut niet wilde. Vanaf mijn kindertijd droomde ik ervan de beste schrijver van de hele wereld te worden – vandaar dat ik nu met dit weblog begonnen ben.

Ik studeerde Perzische literatuur en daarna oude Perzische taal en cultuur. Op mijn 19e werd ik verliefd op een meisje en met die liefde ben ik nog steeds bezig. Ondertussen is dat meisje een volwassen vrouw geworden. Een vrouw die bezorgd is over alles, over de vogels die ‘s ochtends zingen, over de poezen van de buren, over mij en over haar twee dochters. Twee prachtige dochters heb ik.

Sinds 1999 woon ik in Nederland. Ik heb hier sociaal-pedagogische hulpverlening gestudeerd. Waarom ? Ik weet het nog steeds niet. Sinds een jaar werk ik bij een welzijnsorganisatie in Groningen. Met plezier.

Ik kan meestal mijn mond niet houden. Ik kan ook heel goed overdrijven. Een paar weken geleden gebeurde er iets op mijn werk. Mijn leidinggevende was bezorgd over mij en hij zei: ‘We moeten oppassen dat het niet escaleert; het is beter als je de komende tijd op je woorden past.’ Toen ik thuiskwam zei ik tegen mijn vrouw: ‘Mijn leidinggevende heeft gezegd dat ik mijn bek moet houden.’ Tot mijn verrassing zei mijn vrouw: ‘Dank hem daarvoor. Dat probeer ik al 22 jaar tegen jou te zeggen, maar het lukt me niet. ‘

En als laatste: ik kan niet tegen drie dingen:

Vrouwen met een neuscorrectie
Neppe bloemen
Mensen die liegen