Hij kon niet meer naar Amerika reizen. Beti Mahmoody had aangifte gedaan tegen hem. Ook op een andere manier kon hij geen contact krijgen met zijn dochter. Via via hoorde hij dat Mahtab geneeskunde studeerde. Dat was voor hem een hele troost.
Ooit had hij aangegeven dat hij van plan was een boek te schrijven over zijn relatie met Beti Mahmoody met als titel: Without my daughter. Dat boek werd nooit geschreven.
In wat Dr Mahmoody vertelt zit wel een stukje waarheid. De politieke toestand van toen heeft de relatie van hem en zijn ex zeker verslechterd, maar het was niet de echte reden voor de vlucht van Beti en haar dochter. Dr Mahmoody had veel extreme opvattingen over cultuur en samenleving. Hij was van mening dat de Iraanse cultuur de beste cultuur van de wereld was. Volgens hem was de westerse cultuur in wezen zwak en zou op korte termijn verdwijnen.
Als ik dit soort opvattingen tegen een trotse Amerikaanse vrouw uit, dan lijkt het logisch dat ook mijn eigen cultuur hard aangevallen wordt. Dr Mahmoody had zijn eigen cultuur heilig verklaard.
Als ik denk dat mijn cultuur de meest ideale is dan zal ik mij nooit afvragen of er in die cultuur toch nog wat fouten zitten. Als ik mijn cultuur de beste vind dan zet ik mensen uit andere culturen vast in de hoek. Dan zullen ze zeker hun eigen cultuur gaan verdedigen of die andere cultuur gaan aanvallen (wat Beti Mahmoody in haar boek ook doet).
Met andere woorden met extremisme lok je extremisme uit.
Dr Mahmoody en zijn ex-vrouw waren jaren aan het vechten. Al die tijd zaten ze in een win-verlies situatie. Geachte lezer denkt u dat iemand iets bij dat gevecht heeft gewonnen? Mijn antwoord is: ja,hun dochter Mahtab. Zij bleef bij haar moeder maar ging, net als haar vader, geneeskunde studeren.
Zij was degene die een balans zocht tussen de vechtende partijen, ondanks het feit dat zij zelf het grootste slachtoffer was van die strijd , die, totaal buiten haar om, tot uitbarsting kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten