Ik keek naar hem en …..inderdaad. Hij straalde meer en was blijer. De hele verdere dag zag ik zijn blije gezicht voor me.
Ik heb drie zussen en een broer. In de maand van ramadan was het voor ons vroeger groot feest. Volgens mijn vader was ramadan een feest waarbij de gastheer God is. In die periode maakte mijn moeder altijd lekkere dingen. Verder mochten we kopen wat we wilden.
Voor de revolutie waren bananen, die tijdens ramadan veel gegeten werden, vrij goedkoop. Na de revolutie werden bananen symbool van het kapitalisme. Ik was toen 12 jaar en een kilo bananen kostte toen 2 euro. Wat erg duur was. Toch mochten we tijdens ramadan bananen kopen.
Voor mijn vader was ramadan heel anders.Hij zelf deed niet mee met alle feesten. Hij at tijdens ramadan slechts brood met yoghurt of kaas.
Soms werd mijn moeder boos en zei: “man geniet even van die lekkere dingen”.
Maar altijd was zijn antwoord: “als ik nu mee doe, dan raak ik het gevoel kwijt van al die mensen die alleen maar brood met kaas te eten hebben .
Volgens mijn vader zijn er drie soorten gelovigen. Het maakt niet uit of ze moslim, christen of jood zijn. De eerste is degene die met god aan het onderhandelen is. Hij doet goede dingen om naar het paradijs te gaan.. De tweede doet goede dingen uit angst om naar de hel te gaan. Het verhaal van de derde is anders. Hij doet goede dingen vanuit zijn hart.
Het advies van mijn vader aan mij was: begroet warm die gelovige, die vanuit zijn hart in iets gelooft.
‘s Avonds belde ik mijn vader. Hij vroeg mij of er in Nederland mensen zijn die met ramadan meedoen.
Ik zei: “ ja, ik heb een paar collega’s die vasten, maar niemand geeft mij geld om dure bananen te kopen.
Hij zei: “dure bananen zijn niet belangrijk. Vraag één van hun om jou voor het suikerfeest uit te nodigen”.
Ik hoop dat Allah al het vasten van de afgelopen dagen zal accepteren en belonen. En inderdaad hoop ik dat één van mijn collega’s mij zal vragen op het suikerfeest te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten